Missieblog Zuid-Afrika Tzaneen 2024
Vrijdag 18 oktober 2024, dag 1 en 2
We zijn vertrokken! En gelukkig ook met z’n allen aangekomen in Zuid-Afrika. Het was nog even spannend of Leonore de overstap zou halen omdat haar vlucht van Brussel naar Amsterdam was vertraagd, maar dankzij de frisse benen aan het begin van de missie en de fast-lane van KLM kon ze Schiphol doorkruisen en werd ze enthousiast ontvangen door de groep bij de gate. Bij aankomst in Johannesburg rond 22u ‘s avonds was het een heerlijke 24 graden. Nadat we op het terras van het hotel de missie ingeluid hadden met een drankje, gingen we naar bed om de dag erna vroeg op te kunnen staan voor een heerlijk uitgebreid ontbijt.
Daarna was het alweer tijd voor het vervolg van onze reis. In een grote comfortabele bus, waar 35 personen in konden, hebben we in een kleine 7 uur het Noorden van Zuid-Afrika ontdekt. In het begin zagen we vooral een geel landschap met groene bomen en zo nu en dan sprong er een blauwpaarse boom uit (de jacaramba boom) met in de verte lage platte bergen. Onderweg werden we al helemaal wild van de eerste dieren op de weg te weten apen, koeien en een ezel. De laatste 1.5u van de reis ging over een zandweg waarbij het landschap veranderde in het typische oranjerode zand maar vooral kregen we een prachtig uitzicht te zien met glooiende heuvels, ‘guacamole’ planten en heel hoge bomen die kaarsrecht omhoog groeien.
Bij aankomst in Tzaneen in het huis van father Chris werden we leuk ontvangen door de kookploeg (drie vrouwen die al vanaf de middag voor ons aan het koken waren) en even later hebben we ook de priester zelf, zijn zeer enthousiaste chauffeur Silas en hulpfather ontmoet.
Ook hadden we al een korte kennismaking met een lokaal groepje kinderen, die verblijven in de boarding school. Het begon met een high five en voor we het wisten hadden we een tiental kinderen om ons heen die allemaal een knuffel wilden. ‘s avonds hebben we de eerste voorbereidingen getroffen voor de missie waarbij alle materialen en medicatie werden verdeeld.
Father Chris vertelde ons al een beetje over de planning de komende week. Op zondag beginnen we met een mis in de kerk en een welkomstceremonie en de komende week zullen we naar 4 verschillende locaties gaan om te checken. Zondagmiddag hebben we nog alle tijd om ons voor te bereiden en dan, zoals father Chris zegt: ‘on Monday the business begins’.
Zondag 20 oktober, dag 3
Vandaag was een hele bijzondere dag. Allereerst gingen we naar de mis. De vrouwen hadden de mooiste en kleurrijkste kleding aan. We begrepen verder weinig van de mis die in hun lokale taal werd gegeven maar de sfeer en zang was geweldig! De chief was ook speciaal op bezoek gekomen. Na de mis vond nog een ceremonie plaats waarin wij ons voorstelden en een lokaal schoolklasje van +/- 20 kinderen van 3-4 jaar oud (die ook allemaal uit 1 jeep tevoorschijn kwamen) een klein optreden hadden voorbereid. Na een goede lunch met lokale producten was het tijd om de laatste voorbereidingen te treffen voor morgen. ‘s avonds bespraken we nieuwe indrukken. Ook was er nog wat gedoe met een niet werkende wc en was er geen water meer maar de lokale mensen waren zeer behulpzaam en probeerden de boel meteen te fixen.
Maandag 21 oktober, dag 4
We keken er al een paar dagen naar uit en vandaag was dan eindelijk de eerste dag om te gaan checken! Na wat initiële vertraging, omdat de bus niet kwam opdagen, verliep het eigenlijk allemaal best soepel en waren we heel goed op elkaar afgestemd. Veruit de meeste kinderen zagen er goed verzorgd uit en waren lekker vrolijk. Ze kregen voornamelijk anti-worm medicatie en multivitaminen en een enkele had antibiotica nodig of moest worden doorverwezen naar het ziekenhuis. Ook hopen we een kind van inmiddels 12 jaar oud, dat zwaar gehandicapt is, te kunnen helpen met een nieuwe rolstoel. ‘s Avonds was het dan tijd om de voorbereidingen te treffen voor morgen en dankzij het goede teamwork waren we mooi op tijd klaar en hadden we nog wat uurtjes over om wat te kunnen relaxen en foto’s en verhalen te delen.
Dinsdag 22 oktober, dag 5
Tweede check dag. Omdat de eigen bus van father Chris kapot is, bleek het voor hem gemakkelijker om de kinderen van andere scholen in de regio naar ons toe te brengen dan dat wij naar hun toe zouden gaan. Ook vandaag waren de kinderen weer ontzettend vrolijk en we merkten dat ze ons ook steeds gemakkelijker vonden om ons high fives te geven en te knuffelen (en soms waren er binnen no time zoveel kinderen die allemaal op ons sprongen waardoor het missielid verdween onder een hoopje kinderen).
In veruit de meeste gevallen volstond wat multivitaminen, antiworm therapie en adviezen wat betreft tanden poetsen (we zien ook hier weer veel tandbederf) maar helaas zagen we ook de andere kant van de medaille waarbij we erachter kwamen dat er veel sprake is van seksueel misbruik in Zuid-Afrika. Gelukkig was er een social worker aanwezig die in dit soort gevallen van betekenis kan zijn. Ook zijn we heel positief over de lokale nurses die normaal gesproken in de klinieken werken. Zij hebben ontzettend veel kennis, praten goed Engels, checken direct de vaccinatie- en vitaminestatus van het kind en kunnen kleine zaken doorverwijzen naar hun eigen klinieken.
Woensdag 22 oktober, dag 6
Na onze standaard wandeling de berg op om te ontbijten in het huis van father Chris konden we mooi op tijd vertrekken naar een nieuwe locatie. De kinderen op die school leken vandaag nóg enthousiaster waardoor de leraren ze bijna niet meer in de hand konden houden. Alles verliep soepel en vlot en we hebben uiteindelijk 259 kinderen kunnen checken! We zagen vandaag wel meer schurft dan de afgelopen dagen maar gelukkig hadden we meer dan genoeg lotion mee om het hele gezin te kunnen behandelen.
Ook hebben we vandaag twee kinderen gezien met behoorlijke beperkingen van de ledematen waarbij Erik, onze huisarts die nu toevallig een opleiding volgt over het bewegingsapparaat, direct zijn collega’s via whatsapp om advies heeft kunnen vragen en al veel mooie voorstellen binnen kreeg. Bovendien kregen we hoog bezoek, want de chief kwam langs om zijn zoon te laten checken. Doordat alles zo vlot liep waren we alsnog op een heel mooi tijdstip klaar met checken en hebben we nog een paar uurtjes kunnen genieten van wat vrije tijd. De positieve stemming zit er nog altijd goed in en we kunnen niet wachten om morgen weer naar de volgende locatie te gaan!
Donderdag 23 oktober, dag 7
Alweer de vierde checkdag en vandaag hebben we 264 kinderen langs zien komen! We waren naar een school gereden welke iets verder lag dan de vorige. ‘s Ochtends zagen we weinig van de omgeving omdat het zeer mistig was maar dat werd goedgemaakt door de Afrikaanse muziek die onze chauffeur in de auto had aangezet.
Op de terugweg zagen we gelukkig wel hoe prachtig de omgeving bleek te zijn. Dit keer zaten alle stations wat dichter bij elkaar wat heel leuk was omdat we elkaar daardoor wat meer bezig konden zien. Het nadeel was dat, als een kind begon te huilen, ieder volgend kind dat ook wat sneller begon te doen. Aan het einde van de dag waren twee doofstomme moeders met hun kleintjes langsgekomen en het was heel tof om te zien hoe de nurses met verschillende gebaren dan toch behoorlijk wat informatie wisten te verzamelen. We konden de moeders ook extra blij maken met wat dekentjes en kleren.
Bovendien was het de eerste dag dat we ieder kind een mutsje hebben gegeven, waar meerdere mensen in Nederland uren in hadden gestoken om ze te maken dus hartelijk dank daarvoor!
Vrijdag 24 oktober, dag 8
Onze allerlaatste checkdag en wat hebben we weer een plezier gehad. Het begon al met een prachtige zonnige dag waardoor we heerlijk ver over het dal konden uitkijken onderweg naar de nieuwe post, terwijl op de achtergrond (maar eigenlijk wel lekker luid) Afrikaanse muziek werd afgespeeld.
We begonnen de checkdag traditiegetrouw met een zang en gebed en toen konden we weer knallen. Terwijl de laatste puntjes op de i werden gezet en de eerste kinderen werden ingeschreven, gingen we nog even voetballen met de schoolkinderen (met twee nieuwe ballen die we hebben kunnen achterlaten). De dag verliep verder zonder grote (medische) problemen. We moesten alleen wat eerder stoppen omdat er geen kinderen meer waren om te checken en dat vonden we ergens wel jammer omdat we als groep echt nog wel wat uren (of zelfs dagen) door hadden kunnen gaan. Maar er moest ook een keer een eind aan komen.
De allerlaatste mutsjes werden uitgedeeld aan wat oudere kinderen en toen gingen we weer terug naar het huis van father Chris om daar met iedereen de missie te vieren en afscheid te nemen door middel van een braai (bbq), dus inclusief de nurses, de mama’s (Kinderfonds mamas), de kookploeg, de drivers, de hulpfather en natuurlijk father Chris zelf. Ook bleek father Chris een paar andere priesters te hebben uitgenodigd waaronder de man die op de missie van enkele weken geleden het aanspreekpunt was dus dat is ontzettend gaaf dat zij elkaar nu weten te vinden.
Ook had een van de nurses al het idee om de mama’s te gaan betrekken in de carousel. Na de braai hebben we nog uitgebreid geëvalueerd waarbij we eigenlijk vooral heel positief waren over het beloop en de samenwerking met iedereen en we zijn ook echt ontzettend trots op ons eigen team. Wat hebben we met z’n allen hard gewerkt en wat hebben we er ook zoveel voor terug gekregen! We zijn dan ook heel blij dat we met de meesten nog een kleine reis door Krugerpark zullen gaan maken om nog eens te kunnen nagenieten van echt een fantastische week. De avond konden we nog afsluiten met de vondst van al ons afval verspreid in de gang en een gepeld eitje in een afwasbak nadat bleek dat de apen binnen waren gekomen maar gelukkig viel de schade mee en zijn ze niet op onze slaapkamers terechtgekomen.
Het was werkelijk een te gekke week.
