Zaterdag 30 september 2017

Vandaag zijn we (bijna) allemaal aangekomen in Durban. Sommigen van ons waren al een aantal dagen in Zuid-Afrika en de overigen kwamen direct vanuit Nederland. Het was nog wel even spannend hoe het met Ines zou gaan, aangezien zij door een val vlak voor de missie haar ribben had gebroken en haar long had gekneusd. Gelukkig kon zij toch nog mee met flink wat medicatie. Wij zullen wel een beetje op haar letten de komende week! Uiteindelijk hebben we elkaar allemaal ontmoet op het vliegveld in Durban waar we hartelijk werden ontvangen door onze driver Zain en guesthouse owner Hans! Helaas wel wat slecht nieuws, want Jan Armin had zijn overstap gemist door vertraging van zijn vlucht waardoor hij pas een dag later aan kan komen in Durban. Gelukkig is de driver zo lief om hem de volgende dag op te halen. Uiteindelijk vertrekken we vanaf het vliegveld in Durban naar Greytown, ruim 2 uur rijden. Dan komen we aan bij Sunrise Guesthouse en wat een warm ontvangst weer! Op ieder bedje een fruitmandje en chocoladereep en de koelkast vol met ontbijtspullen, sapjes en natuurlijk heerlijke Zuid Afrikaanse wijntjes! Zelfs de medicatie voor de komende week is al bij het guesthouse. Dat is nog eens goed geregeld! Deze zaterdagavond zijn we gestart met een moment samen stil te staan bij ieders verwachtingen van deze week. Maar ook om elkaar te begrijpen hoe je reageert wanneer je moe of gestresst bent. Daarna lekker vroeg naar bed gegaan, want iedereen was aardig moe van de lange reis. Morgen gaat het dan eindelijk een beetje beginnen!

Zondag 1 oktober 2017

Vandaag was ons plan dat we naar het lokale ziekenhuis in Greytown zouden gaan voor een meeting en daarna de kinderen uit het weeshuis (opgezet door Hans van het guesthouse) zouden gaan checken om er een beetje in te komen. Iets wat velen van ons graag even rustig wilden doornemen doordat we met veel mensen zijn die dit jaar voor het eerst meegaan. Maar Afrika blijft Afrika, change of plans! We horen van Kitso dat het plan was dat we pas vrijdag naar het weeshuis zouden gaan. We zijn de dag dus begonnen met een meeting in het ziekenhuis samen met Kitso (Mama van Letcee) en de directeur van het ziekenhuis. Hier hebben we de vele positieve punten van vorig jaar benoemd en afspraken gemaakt voor de huidige missie. Ook hebben we een aantal issues besproken waar we vorig jaar tegenaan zijn gelopen en afspraken gemaakt over hoe het dit jaar georganiseerd kon worden.

Na de meeting in het ziekenhuis nam Kitso ons mee naar een lokaal feest, want het is Heritage day! We wisten niet goed wat dit precies in zou houden. Daar aangekomen bleek dat ze nog bezig waren met alle voorbereidingen. Toch maar een aantal kinderen op de foto gezet die in prachtige traditionele kleding waren en heel mooi voor ons konden poseren! We besloten eerst naar de supermarkt te gaan en daarna terug te gaan naar de feestlocatie. Na de boodschappen waren ineens alle kinderen weg! Waren we dan te laat voor het feest? Dat kan toch niet, want zo snel zijn dit soort evenementen  in Zuid Afrika niet afgelopen! Wat bleek, ze hadden zich verplaatst naar de Town Hall. Alle kinderen van de scholen deden dansen in hun traditionele kleding en veel belangrijke mensen uit de community inspireerden ons met hun prachtige speeches! En Jan Armin is inmiddels ook gearriveerd en bij ons aangesloten in de Town Hall. We waren als special guest alleen wel helemaal vooraan neergezet, dus moesten we heel snel en stiekem proberen weg te lopen omdat  er nog een braai door Mary (Mama van Letcee) georganiseerd was voor ons bij het guesthouse!

Terug bij het guesthouse was al het eten al klaar en werden we hartelijk ontvangen door Mary en haar man. Wat een inspirerende vrouw is Mary ook, die ons heel goed kon vertellen wat de grootste problemen zijn waar de kinderen in deze regio tegenaan lopen! Ze heeft veel ervaring en het is mooi om te horen wat voor goed werk Letcee in deze omgeving voor deze kinderen doet. Na de maaltijd zijn we snel aan de slag gegaan met alle medicatie uitzoeken, zakjes maken en tellen maar! Zo hebben we al veel kunnen doen voor de rest van de week. Janine (organisatorisch leider) sluit de avond af met een symbolisch verhaal van Toon Tellegen, wat mooi en leuk!

Maandag 2 oktober 2017

Vandaag gaan we dan eindelijk echt van start, spannend!!! We moeten ongeveer 1,5 uur rijden richting Njengabantu. Daar aangekomen zien we al ongeveer 40 kinderen met moeders op stoeltjes aan de kant zitten wachten op ons, dat wordt snel opzetten en aan de slag! Kitso neemt alle vrijwilligers van MCC, Letcee en het ziekenhuis bij elkaar en laat ons in een driehoek staan om de samenwerking tussen de drie organisaties te symboliseren. Na wat mooie woorden zijn we er dan klaar voor en gaan we beginnen! Jan Armin en Erica werden direct in het diepe gegooid en kregen al snel een bewusteloos kind binnen. Later bleek dat het kind een stuip had doorgemaakt en bekend was met epilepsie. Het ging daarna gelukkig al iets beter en toen kon hij alsnog het hele carrousel volgen. Nou we waren begonnen hoor! Al snel loopt het al aardig vol met heel veel kinderen en worden de rijen, ondanks dat we als een speer gaan, langer en langer. Halverwege de ochtend ontstaat er een opstopping bij ons derde station van bloed prikken. Snel komt Erica als arts ondersteunen waardoor de doorstroom er weer is. Ook komt het goed uit dat Erica  Zulu spreekt doordat ze 6 jaar in dit gebied heeft gewerkt als arts. Er is een heel mooi moment waarbij een meisje haar met haar beide handjes aanraakt op haar wangen en steeds dichterbij komt en uiteindelijk een kus geeft aan Erica. Zo ontzettend mooi en ontroerend om te zien! We zien zoveel kinderen en gaan zo snel dat we rond 14.00 uur al ruim 200 kinderen hebben gecheckt!

Ook de samenwerking met Letcee is heel mooi om te zien, waarbij Kitso direct probleemsituaties met specifieke kinderen oppakt en navraag doet bij de fieldworkers. ’s Avonds kregen we direct feedback over wat er vanuit de fieldworkers bekend was bij deze kinderen. Zo kunnen we goed beoordelen of en naar wie we deze kinderen moeten doorverwijzen en kunnen we hier naderhand ook weer feedback over krijgen. Daarnaast was het heel erg fijn dat er veel gepensioneerde nurses aanwezig waren om ons te ondersteunen. Zij deden, naast het tolken,  bijvoorbeeld al zelfstandig een deel van de anamnese en wisten precies wat ze aan de kinderen en hun moeders/begeleiders moesten vragen. Heel erg helpvol en een hele fijne samenwerking!

Om 16.00 uur hadden we dan alle kinderen gezien, in totaal zo’n 250! We hadden er zelfs zoveel gezien dat we voor een deel van onze medicatie al bijna doorheen waren, stress! Er is op dit moment sprake van een uitbraak van scabiës, waardoor we vooral door die medicatie bijna heen zijn. Maar Ines gaat kijken wat ze daarvoor kan regelen en dat komt vast goed. 😊 We sluiten weer af met de vorm van een driehoek met alle vrijwilligers. Samen zingen en dansen we nog  onder leiding van de nurses en na wat mooie woorden van Kitso, sluiten we de dag af. Wat een geweldige dag was het!

Terug in het guesthouse staat ons een heerlijke maaltijd te wachten. Daarna gaat iedereen verder met zijn/haar taken zoals medicatie tellen, medicatie bestellen, gegevens invoeren in de computer en alles gereed maken voor de volgende dag. Kitso zelf verwacht voor morgen zo’n 500 kinderen en één van de drukste dagen van de week, dus dat wordt wat!

Dinsdag 3 oktober 2017

Vandaag weer om 6:00 uur ontbijten en om 6:30 uur onderweg naar Matimatolo! Onze driver gaat iedere dag voor het rijden bidden in de bus. Geeft ons toch wel een veilig gevoel! Dit keer hebben we op een school gecheckt, waar ook wat meer ruimte was. Ook zit de routine er bij iedereen al wat meer in, waardoor het veel gestructureerder verloopt en we snel kunnen starten. Erg fijn! Het was ontzettend druk en we hebben vandaag ruim 270 kinderen medisch gecheckt!

De voornaamste medische zorg voor de kinderen gaat uit naar de huidinfecties en de scabiës (schurft) die zij hebben. Er is hier een uitbraak van scabiës wat heel duidelijk wordt bij onze checks. We zien veel kinderen met heftige huidinfecties. Zo was er vandaag bijvoorbeeld een jongen die helemaal alleen was gekomen (zonder ouder/opvoeder) en met een slepend been naar Ines toe liep. Toen hij zijn broek uit moest doen, bleek dat zijn been onder de wondinfecties en zweren zat. Hij had enorm veel pijn! Ook had hij  een snelle hartslag, wat aantoont dat hij ernstig ziek is. Ines heeft hem direct onze sterkste antibioticum gegeven met paracetamol voor de pijn. We wilden hem met de ambulance naar het ziekenhuis  brengen, maar de ambulance bleek helaas net weg te zijn. Zane (van Letcee) heeft hem vervolgens in de auto naar het ziekenhuis in Greytown gebracht en een andere vrouw die ook aanwezig was in Matimatolo ging met hem mee. ’s Avonds horen we van Kitso dat de jongen ruim 5 uur heeft moeten wachten in het ziekenhuis voordat hij geholpen werd. Vervolgens werd er gezegd dat hij de juiste medicatie van ons had gekregen en is hij ontslagen. Wel frustrerend dat er in het ziekenhuis zo weinig gedaan wordt, maar fijn om te weten dat de antibiotica die wij hem hebben gegeven, hem iets heeft geholpen. Dit zal verder worden gevolgd door de fieldworkers van Letcee.

Ook waren er vandaag twee kinderen die hysterisch moesten gillen/schreeuwen bij ieder station van onze checks. Zij waren extreem bang. Ook bleek bij navraag dat de jongen teveel gedragsproblemen vertoonde en daardoor niet meer naar de creche mocht gaan. Dit zijn kinderen waarvan wij vermoeden dat er wellicht meer aan de hand is qua thuissituatie of gedragsproblematiek. Gelukkig kan Letcee dit verder opvolgen en op huisbezoek gaan om meer informatie hierover te verkrijgen.

Na een lange dag checken van ruim 270 kinderen, gaan we naar huis waar ons weer een heerlijke maaltijd te wachten staat!

Woensdag 4 oktober 2017

Vandaag gaan we weer vroeg op weg, dit keer naar Mbuba. We checken weer bij een school, maar dit keer is het qua locatie wat lastiger om ons carroussel te organiseren. We besluiten vanwege de ruimte toch om de artsen op het grote grasveld te plaatsen in de zon. Dit was wel pittig voor de artsen, omdat het in de ochtend erg warm en zonnig is! Zij waren dan ook blij toen we even pauze konden houden.

Vandaag was er ook een Toy library van Letcee aanwezig! Dit is een busje dat vol zit met speelgoed voor de kinderen om mee te spelen. Erg leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen hiervan worden en dit zorgt er meteen voor dat de kinderen, ondanks de lange wachtrij door de grote hoeveelheid aanmeldingen, zich goed vermaken.  Veel kinderen hebben thuis namelijk weinig tot geen speelgoed om mee te spelen en dit is dan ook een moment waarop zij even lekker kunnen spelen als kinderen.

Het was vandaag heel druk en bij de inschrijving hadden ze geen limiet gesteld, waardoor wij uiteindelijk ruim 400 kinderen hebben gecheckt! Ines heeft in de middag dan ook het hek gesloten om nog meer aanmeldingen te voorkomen.

Een van de kinderen die ons vandaag is bijgebleven, was een spastische jongen in een rolstoel. Gehandicapte kinderen zijn hier nog erg een stigma voor de ouders en er zijn weinig tot geen voorzieningen voor hen. Dit maakt dat zij veelal thuis blijven. We zijn dan ook blij dat hij vandaag naar de locatie is gekomen. De jongen kwam samen met zijn oma en twee oudere zussen. Zijn zussen geven ontzettend veel om hem en zorgden ervoor dat hij getroost werd en er goed bij zat, zo ontroerend om te zien!

Daarnaast was er ook een heel klein babietje dat helemaal onder de scabiës zat vandaag. Aangezien scabiës heftige gevolgen kan hebben en zelfs kan leiden tot de dood bij baby’s, waren er direct veel zorgen om deze baby. We hebben de baby ter plekke behandeld met de scabiës lotion en zijn handjes ingestopt zodat hij de lotion niet in zijn mond kon krijgen. We wilden graag kijken of de baby nog wel goed zou blijven drinken en hem de volgende dag opnieuw wassen en insmeren, dus hebben we geregeld dat moeder met de baby morgen worden opgehaald en naar ons op de andere locatie wordt gebracht. Fijn dat dit soort dingen mogelijk zijn!

We zijn vandaag na ruim 400 kinderen gecheckt te hebben aardig moe en aan het eind van de dag is het ook erg koud geworden! Onze vermoeidheid slaat echter eerder om in meligheid en we blijven met z’n allen gewoon doorgaan!

Donderdag 5 oktober 2017

Vandaag worden we wakker met heftige regenbuien, wat een verschil met de warmte van gisterochtend! We besluiten een halfuur later te vertrekken, aangezien de verwachting is dat de kinderen in deze regen toch niet vroeg zullen komen. We hebben vandaag onze warmste kleding aangetrokken die we meegenomen hebben! Onze driver vertelt ons dat ze hier juist blij zijn met de regen, aangezien er een groot watertekort is in deze regio. We gaan in de ochtend eerst naar Sgedlane. Dit is een afgelegen community, waarbij de mensen echt in hutjes wonen en er nagenoeg geen voorzieningen voor de mensen zijn. Bij aankomst is er niemand aanwezig en is het hek naar de school, waar we gaan checken, zelfs nog dicht. Na een paar telefoontjes komt er een jongetje aan die het hek voor ons opent en we alles kunnen gaan opzetten.

Wat ons direct opvalt bij het checken is de armoede die er in deze regio is. Veel kinderen komen alleen naar onze checks toe op hun blote voetjes in de kou en met hun gescheurde kleertjes. Sneu om te zien. Kitso vertelt achteraf dat de nurses/fieldworkers boos waren vanwege het feit dat de ouders veelal niet met de kinderen meekwamen en hun kinderen alleen naar de checks stuurden. Wij wilden de kinderen niet hun medicatie meegeven en dus hebben we alle medicatie met de namen erop in een doos verzameld, zodat de fieldworkers deze later bij de gezinnen langs kunnen brengen.

Fijn om te zien was dat de moeder met de baby, van gisteren, weer langs kwam en alles gelukkig goed ging met de baby! We hebben de baby een lekker badje gegeven en vervolgens opnieuw in de lotion gezet. We hebben er voldoende vertrouwen in dat de moeder en oma van het babietje de behandeling zelf thuis kunnen voortzeten.

Na de ochtend zijn we naar de tweede locatie van vandaag gegaan, namelijk Mseleni. Hier hebben we eerst lunch voordat we gaan checken. De stoelen en tafels zijn dit keer prachtig gedekt! Er wordt goed voor ons gezorgd door de communities!

In de middag checken we in een hele kleine ruimte. Mooi om te zien dat er een aantal mensen uit de community zijn die de kinderen de weg wijzen naar het volgende checkstation! We gaan zo goed dat we in de middag zelfs door onze anti-wormmedicatie heen zijn. Vandaag was de ergste dag wat betreft het aantal kinderen met scabiës namelijk  ongeveer 26%., terwijl het op de andere dagen rond 13-16% was. ’s Avonds bespreken we met Kitso dat een campagne voor het voorkomen van scabiës toch echt nodig is en we zullen hierover gaan overleggen met de department of health.

We gaan ’s avonds in het donker pas terug naar het guesthouse. In de bus komen we erachter dat we waarschijnlijk geen wijn meer over hebben voor vanavond! Hoe moet dat nou?? Helaas is de supermarkt ook net dicht en wordt het vanavond dan maar aan het bier en fris. We vragen direct aan Debby of ze voor morgen wat wijn wil meenemen, want wat is MCC nou zonder wijn als afsluiting?!

Vrijdag 6 oktober 2017

Vandaag is alweer de laatste dag van onze checks. We merken aan de nurses ook dat zij steeds vermoeider raken en moeilijker de bus in en uit komen. Bij ons team zijn er op deze laatste dag helaas ook wat zieken, maar toch gaat iedereen door!

We zijn vandaag naar de barracks geweest. Dit is een locatie waar MCC vorig jaar ook is geweest en die er vorig jaar erg slecht aan toe was. De kinderen leven in hutjes en Letcee heeft 100m verderop twee containers en een huisje neergezet, waar de kinderen overdag heen kunnen om te spelen, leren, huiswerk maken en ontbijten/lunchen. Vergeleken met vorig jaar en met de overige locaties waar we zijn geweest, zijn we aangenaam verrast door de barracks. Eindelijk zien we kinderen die vrolijk en lekker kind kunnen zijn! We beginnen de dag dan ook goed door met de kinderen te dansen en liedjes te zingen. Het is mooi om te zien wat de inzet van Letcee doet met de kinderen! Ook qua gezondheid merken we hier een groot verschil en zijn de kinderen er veel beter aan toe. De kinderen van het weeshuis van Hans (de eigenaar van het guesthouse) komen ook naar de baracks om gecheckt te worden. Michiel leeft zich uit met de polaroidfoto’s die hij van de kinderen maakt en wordt bestormd door de kinderen, omdat zij allemaal een foto van zichzelf willen hebben. Wat een groot succes is het om de kinderen een polaroidfoto mee te kunnen geven!

We sluiten de dag af met liedjes die de leerkracht met de kinderen zingt en waarbij wij samen met de kinderen onze dansmoves kunnen laten zien! Na de lunch hebben we een afsluitingsceremonie en wordt iedereen bedankt voor de inzet en goede samenwerking. Wat een geweldige week was dit en wat hebben we veel kinderen kunnen helpen!

Nadat we worden uitgezwaaid door de kinderen van de barracks, gaan we nog even langs het weeshuis van Hans. Hij heeft een aantal huizen op een groot stuk grond waarbij kinderen in verschillende huizen samen leven, een soort gezinshuizen. Het ziet er echt schitterend uit en fijn om te zien dat er zoiets is voor de kinderen die, om wat voor reden dan ook, niet bij hun eigen familie kunnen wonen.

’s Avonds hebben we de week samen afgesloten met een goed glas wijn. We hebben allemaal ontzettend genoten van de mooie, leerzame en ontroerende week en wat waren wij een fijn team samen! De meesten van ons vertrekken morgen weer richting Nederland en een aantal blijven nog langer in Zuid Afrika voor vakantie/vrijwilligerswerk.

Jill Baars