20 oktober 2017

Woensdagmiddag 18 oktober was ons team van acht compleet. De bedoeling was om om 17.00 bij de Boudha stupa ( tempel) te verzamelen. De boudha stupa lag op ongeveer 9 km afstand van ons hotel in Kathmandu. Nu denk je natuurlijk….9 km, daar ben je toch zo? In een stad als Kathmandu doe je daar echter met gemak 45 minuten over per taxi en zo kwam het dat iedereen te laat was.
Eenmaal compleet starten we met een bijzonder ritueel. Op enorme lange slierten van Tibetaanse gebedsvlaggetjes schreven we onze wens voor deze missie. De kleurrijke slierten werden vervolgens met behulp van een paar Nepalezen, veel wierook en kaarsjes aan een punt van de grote indrukwekkende boudha stupa de lucht in gehesen.

Het werd al vroeg donker en alles rondom de stupa ging gehuld in een zee van lichtjes en kaarsjes. Wij schoven aan tafel in de patio van een Nepalees restaurant om te genieten van momos, curry’s en andere Nepalese heerlijkheden en om onze ijskoude drankjes te heffen om te proosten op een mooie missie!
Donderdag 19 oktober

Na het hijsen en sjorren van al onze missie spullen op het stoffige dak van een dito busje reden we om 6.30 hobbelend het terrein af van het Vajra hotel in Kathmandu. Vandaag was de eerste etappe van onze reis naar Simri, Chitwan in het zuiden van Nepal. Aangezien de directe weg die kant op nagenoeg onbegaanbaar is omdat het meer kuil dan weg betreft, reden we met een omtrekkende beweging eerst westelijk naar Sapana village om vrijdag van daaruit weer een uur of vijf zuidelijk te rijden tot we Simri zouden bereiken. Met een groot optimisme karde onze chauffeur linea recta dwars door de plaatselijke markt en kroop onze bus voetje voor voetje de straat over. De buitenshuizige bedrijvigheid was enorm, ondanks het vroege tijdstip.

Langzaam lieten we de chaos van Kathmandu achter ons en snorden we langs de kleine dorpjes met kleine hutjes van leem, steen, lappen stof en golfplaat. Overal was het leven in volle gang. Er werd gewassen bij de pomp, kinderen speelden, verkopers onderhandelden, kippen werden geslacht en er werd uitgebreid koffie gedronken. De geit werd uitgelaten aan een touwtje en (kreupele) honden scharrelden rond in grote hopen afval op zoek naar iets om hun buik mee te vullen. We keken onze ogen uit naar deze o zo on-westerse wereld die hier aan ons voorbijgleed.

We waren een paar uur aan het rijden toen de chauffeur een berm inreed, uitstapte en onder de motorkap dook. Er moest even een kleine pauze worden ingelast, vertelde hij vervolgens met een innemende glimlach. Er was namelijk ‘iets’ met de remmen. Hij had een kwartiertje nodig! Een kwartiertje? Oh, dat valt mee! Enfin, een uur later stapten we blij weer in en vervolgden onze weg die steeds groener werd en waarin de hutjes steeds meer veranderden in huizen.
Rollen koek, appels en snoepjes hielden de stemming er voortreffelijk in, net als de ( door ons zelf georganiseerde) Afrikaanse beats die vrolijk door de bus schalden.

Rond 14.30 bereikte we Sapana village. Echt een idyllische plek met sfeervolle lodges omringd door weilanden en water. Waar kaketoes door de bomen hipten en olifanten uitgelaten een bad namen in de rivier vlak voor ons neus. Wauw!
Na een uurtje chillen was het zaak om voorbereidingen te gaan treffen voor de komende missie dagen. Medische benodigdheden en andere praktische spullen moesten worden gesorteerd, de apotheek op orde worden gemaakt en grote dozen vol vitamine pillen moesten in handzame setjes van 90 stuks ( goed voor drie maanden) worden gebundeld. En zo gebeurde het dat we verwoed bezig waren met het sorteren en tellen van pillen, even opkeken en doodgemoedereerd een olifant in vol ornaat langs zagen sjokken. Welkom in Nepal!

Alles voelt zo verwachtingsvol. Onze exploratieve missie te Simri komt nu echt steeds dichterbij!

Wij gaan nu op weg en rijden de bushbush in. We zijn daarom een paar dagen uit de lucht. Daarna komen we hier uiteraard in geuren en kleuren verslag doen van de dagen die nu nog voor ons liggen!

Namaste! 

Michaela de Groot

25 oktober 2017

Wat een fantastische dagen hebben we gehad met elkaar! We hadden een mooie reis vanaf de plek van ons vorige verslag naar de missieplek. Vanaf de hoofdweg 7 km over een onverhard weggetje door de jungle. Na een warm welkom zetten we de spullen klaar en richten we alles in! In de school verbleven we en checkten we de kinderen. We werkten samen met de stichting ‘Health for Nepal’ en al de lokale vrijwilligers. Ze waren onmisbaar in deze samenwerking als vertalers, helpers en koks.

5 dagen, 675 kinderen, 3 huisbezoeken, ongeveer 8 doorverwijzingen naar het ziekenhuis, veel voorlichting, veel tandenborstels en veel medicatie die gegeven kon worden.
Vanwege de regen die in de nacht gevallen was stond de rivier te hoog waardoor kinderen uit omliggende dorpen niet konden komen. Door enkele werd uren gelopen (soms met een baby op de arm) of door de rivier gewaad om te kunnen komen. Anderen kwamen in een volgeladen aanhanger achter een tractor of os.

Indrukwekkende en bijzondere casussen kwamen voorbij. Vaak konden we hier wat bijdragen maar helaas konden we ook voor een aantal kinderen niets extra betekenen. Dit kwam voornamelijk door de voorzieningen in het land en de beperkte tijd dat we hier waren. Kinderen met hartafwijkingen, ondervoeding, wonden, huidafwijkingen, bloedarmoede, een geestelijke- en/of lichamelijke beperking en slechte gebitjes. Gelukkig ook veel kinderen die gezond waren en we een alleen een antiworm tablet hebben gegeven.
Daarbij kennis gemaakt met de Nepalese cultuur. Nepalees eten, de feestjes en het prachtige landschap!

We hebben geweldige dagen gehad en we hebben een goede indruk gekregen van deze eventuele verdere missieplek. Vanuit hier gaan we terug naar Kathmandu om terug te gaan naar Nederland of om verder Nepal te verkennen.

Namaste! 

Lisa Zwiers