Missieblog Kenia West 2024
Donderdag 7 maart
De dag van aankomst in Nairobi op vliegveld Jomo Kenyatta International Airport voor de helft van het team. Na diverse controles en vingerafdrukken voelden we buiten de heerlijke temperatuur en roken de andere geuren. We werden door Peter, de chauffeur, opgehaald en naar het hotel in Karen gebracht waar de andere teamleden al waren. Het team bestaat uit Nadine, teamleider en SEH-arts, Janneke kinderverpleegkundige, Marijke verpleegkundige jeugdzorg, Ilja militair, Ellen GZ psycholoog, Sterre huisarts, Patrick huisarts, Joachim, werkt in duurzame energie, Merel huisarts en Andrea intensivist.
Vrijdag 8 maart
Aan het ontbijt was er weerzien met alle teamleden. Het vertrek met de bus was om 7.00 gepland en dat lukte bijna. Een lange reis stond voor de boeg van 7 uur naar Kisumu. In een fantastische bus waar alle bagage op het dak ging, reisden ook leden van de Sophia foundation mee, zoals David, Nelson, James, Diana en Miriam.
Halverwege de middag arriveerden we in het hotel. Direct na aankomst stortten we ons op de tassen met al het MCC materiaal om de eerste checkdag voor te bereiden en werden alle tandenborstels nogmaals geteld. Tijdens de borrel bereidde Nadine ons voor op de komende dagen. Iedereen voelde wel wat spanning… We gingen heel verstandig vroeg naar bed!
Zaterdag 9 maart
In de ochtend vertrokken we om 7.45 uur voor een reis van anderhalf uur naar Kimarek. De bus had merkbaar moeite met de steile onverharde wegen temeer daar in de nacht veel regen was gevallen. Eenmaal moesten we na wat wikken en wegen echt de bus uit waarna de wielen weer grip kregen. Er was een hartverwarmend welkom door zingende kinderen waar we allemaal stil van werden, behalve Janneke en Ilja die meedansten.
Iedereen pakte zijn rol en na een waanzinnig start werden in de ochtend 100 kindertjes gezien! Helaas was er een dusdanige weeromslag dat Nadine om 14.15 uur plots een teken van vertrek gaf!
Binnen een kwartier waren alle MCC spullen ingepakt en reden we in de stromende regen terug, totdat de bus goed vast kwam te zitten. Dankzij de fantastische samenwerking met de Sophia Foundation en de capabele Peter lukte het met hulp van vele locals om de bus wederom in beweging te krijgen. Nelson kreeg als beloning voor zijn enorme kracht een beloning. Wat bedoeld was als stroopwafel bleek tot zijn grote verrassing een maandverbandje te zijn. Gelukkig waren de stroopwafels ook aan boord.
De dag werd geëvalueerd en we waren blij en trots met de eerste ervaringen, ook al hadden we minder kinderen gecheckt dan gepland.
Zondag 10 maart
Vandaag gaan we checken op een schooltje in Kimerek. We hopen dat een deel van de kindjes die we gister, door ons noodgedwongen vroege vertrek, niet hebben kunnen checken hier naartoe komen aangezien het dichtbij is. Helaas vertrekken we met flink wat vertraging vanuit het hotel doordat de bus bij de garage staat. Hij is niet helemaal ongeschonden door de laatste dag gekomen. Helaas komen we ook nog weer vast te zitten in de modder wat gelukkig redelijk snel opgelost is. Om 11.00 uur komen we aan in Kimerek waar we worden ontvangen door een hele grote groep zingende en dansende kindjes! Wat is dat elke keer weer een warm welkom!
We zetten snel de carrousel op en starten de dag! Om zoveel mogelijk kindjes te kunnen zien checken we vandaag met 5 artsen. Dit kan doordat de mensen van de Sophia Foundation helpen bij verschillende stations. Ook hebben we hulp van ‘teachers’ en oudere leerlingen die voor ons tolken en kindjes geruststellen.
De dag verloopt goed en we kunnen veel kinderen zien. We zijn waar nodig creatief, zo knutselen we van een waterfles een voorzetkamer voor luchtwegmedicatie en met behulp van de tolk leggen we oma uit hoe ze haar kleindochter de medicatie moet geven. Een baby geven we oraal een gift antibiotica ivm een worm infectie. Ook worden er kindjes gezien die we kennen van afgelopen jaren en spreken we voor meerdere kinderen verwijzingen of huisbezoeken af. De apotheek deelt veel ijzer, multivitaminen, antibiotica en wormtabletten uit.
Om half vijf sluiten we de carrousel en hebben we meer dan 250 kinderen gezien! Moe maar voldaan vertrekken we, het was een goede dag!
Maandag 11 maart
Na drie overnachtingen verlieten we het hotel in Kisumi. De checkdag was op 1,5 uur rijden. We vertrokken vroeg naar Kesenge. Het weer was goed en de weg overwegend droog op één stuk na waar de bus opnieuw genadeloos in de natte rode modder vast kwam te zitten.
Alle sterke jongens uit het dorp waren gekomen om te helpen! Vier schoppen waren ineens aanwezig en na ongeveer 1 uur gelukte het om de bus weer rijdend te krijgen.
Wederom een geweldig welkom van zingende en dansende kindertjes! Nadine had razendsnel de indeling gemaakt en in no time waren de posten ingericht. Hoewel we tijd verloren hadden werden toch weer ruim 200 kinderen gezien. Zo blij zijn we met de mensen van de Sophia foundation die ons enorm helpen en verzorgen met drinken en lunch en tussendoortjes.
De school was een fijne plek waar de kinderen gelukkig lijken. Het voedsel programma lijkt echt te werken! Na een mooi afscheid en veel zwaaien vertrokken we naar onze volgende stop in Eldoret. Overnachten in een charmant hotel met kleine huisjes, heel fijn!
Dinsdag 12 maart
Checkdag 4 alweer! De tijd vliegt voorbij. Vanuit Eldoret vertrekken we naar Saint Peter primary school. Een grote school met ruim 800 kinderen. We focussen ons met name op de kinderen van 0-6 jaar.
De omgeving is heel anders dan de afgelopen dagen. We zitten nu op ongeveer 2200 meter hoogte en het is warm, droog en stoffig. Door de droogte is het veel moeilijker het land te bewerken en een goede oogst te creëren. Hier is veel armoede, het water tekort is groter en veel gezinnen hebben weinig tot geen eten.
Op school worden we weer ontvangen door veel zingende kindjes, elke dag is dit weer bijzonder. We zetten de carrousel op, deels buiten en in een paar klaslokalen. We zien vandaag ongeveer 200 kinderen. We zien aan de kinderen dat het leven hier zwaar is, veel kinderen met kapotte kleren, afgetrapte schoenen of op blote voeten. We zien veel kinderen met schimmel op het hoofd. Op school is het verplicht dat de hoofden geschoren zijn om luizen tegen te gaan, maar scheermesjes zijn duur en bijna alle kinderen worden bij de plaatselijke barber geschoren met hetzelfde mes…. Één kind met schimmel is dus al snel heel veel kindjes met schimmel.
Ook worden we vandaag geconfronteerd met twee verdrietige situaties. We zien een jongetje van een jaar of 8, dat al bekend is van de afgelopen jaren, met een ernstige huidaandoening aan zijn benen. Zijn benen zijn eerder door MCC helemaal schoongemaakt en de leraren op school hebben geprobeerd het dagelijks te verzorgen. Waar het vorig jaar beter leek te gaan is het nu weer helemaal mis. We proberen het schoon te maken maar met onze beperkte middelen is het niet te doen, hij heeft te veel pijn. Maar dat dit niet zo verder kan is duidelijk, de infecties gaan hem zijn leven kosten als er niet wordt ingegrepen. De opa van de jongen wordt opgehaald en er wordt besproken dat we denken dat het het beste is dat hij uit huis geplaatst wordt en naar kindertehuis van de Sophia Foundation gaat in Nairobi. Daar kan zorg gegarandeerd worden. Opa gaat akkoord… Het is een oplossing maar wel een hele verdrietige.
Ook zien we een jongetje van 4 jaar met, vermoedelijk, een ernstige hartafwijking. Een doodziek kereltje dat vecht voor elke ademteug. Zijn hartje raced en zijn saturatie is erg laag. Hij is duidelijk aan het decompenseren. Zijn vader wordt opgehaald en er volgt een moeilijk gesprek. Morgen gaat hij met spoed naar Kisumu voor een echo maar we zijn bang dat hulp voor dit jongentje te laat komt. Vader hoort het verslagen aan, knikt enkel dat hij het begrijpt. We drukken hem op het hart dat z’n zoontje zich absoluut niet mag inspannen. Morgen haalt een taxi ze op. Samen gaan ze naar huis….
We voelen onmacht en verdriet om deze kinderen, beslissingen die genomen moeten worden zijn soms hard en moeilijk te accepteren als de juiste. We kunnen veel doen om kinderen te helpen maar soms ook helemaal niets en die momenten zijn moeilijk. Toch zijn we trots op wat we vandaag weer als team hebben bereikt en hoe sterk we samen zijn. Moe vertrekken we aan het einde van de dag naar het hotel waar iedereen na het eten snel zijn bed opzoekt. Morgen gaan we er weer tegenaan!
Woensdag 13 maart
Rond 8 uur vertrokken we uit hotel Poa voor de reis van 3-4 uur naar Nakuru. Onderweg een traditionele groepsfoto gemaakt bij/op de evenaar! In Nakuru gaan we naar het weeshuis van de nonnen. Hier zullen we de door Patrick verzamelde kinderkleren achterlaten. De sfeer in de bus is goed. We zijn gewend aan de wat langere reistijden en hobbelen rustig kijkend, lezend, pratend en soms dommelend mee.
Het groepsgevoel groeit met de dag: we vormen een (h)echt team met Nadine als krachtige leider.
Het bezoek aan het weeshuis is indrukwekkend in meerdere opzichten. We zijn getroffen door de vele kinderen van heel jong tot ouder die daar verblijven. Maar ook geraakt door de wijze waarop ze worden begeleidt, in rust en regelmaat en met veel liefde.
Goed dat we hier konden zijn.
Donderdag 14 maart
De laatste checkdag is aangebroken. De ochtend vandaag is extra bijzonder, het is voor deze missie altijd de bedoeling dat de vrouwengevangenis in Nakuru bezocht wordt. De afgelopen jaren lukte dit niet, de ward ( leidinggevende) gaf al een paar jaar geen toestemming. Gister hoorde Nadine dat er een nieuwe ward op de vrouwengevangenis is. Er wordt meteen telefonisch contact gezocht en we zijn welkom!
Spannend! Waar moeten we ons op voorbereiden? Een aantal van ons hebben de gevangenis een paar jaar geleden bezocht tijdens de missie en dat was best een spannende ervaring. De sfeer was toen gespannen en er was veel onrust.
We komen aan bij de hoofdpoort, we kunnen meteen doorrijden. De vrouwengevangenis is een appart deel midden op het grote complex van de mannen gevangenis. De ward staat op ons te wachten, ze is hartelijk en geeft meteen aan dat ze hoopt dat we vaker kunnen komen.
We laten alle persoonlijke spullen in de bus, enkel het noodzakelijke materiaal om te checken gaat mee. Binnen checken we 9 kinderen in leeftijd van 0-3 jaar. Er zijn 4 kinderen met hun moeders mee naar de rechtbank en nu dus niet aanwezig.
De kinderen zijn overdag bij hun moeders, eind van de middag en ‘s nachts gaan ze naar de nursery. Als de vrouwen in de barakken worden opgesloten voor de avond en nacht is dat te onveilig voor de kinderen.
De sfeer is rustig en gemoedelijk. Het complex is een soort kamp. Verschillende barakken met o.a een buitenplaats, moestuin, kippenhok en naaiatelier.
Voor de kinderen is er een nursery, mooi versierd en kleurrijk. Het is niet wat je zou verwachten van een gevangenis…. Wel lopen de vrouwen in gestreepte jurken waardoor ze herkenbaar zijn als de gevangenen.
We zijn een klein uurtje binnen. We mogen wat knuffeltjes achterlaten. Het is een bijzondere ervaring, wie komt er tenslotte nou in een vrouwengevangenis in Kenia?
In de middag doen we onze laatste check deze missie op de New Life school. Een grote school met weeshuis in een arme wijk/ sloppenwijk van Nakuru. Een heel ander soort school dan we tot nu hebben gecheckt. We zien meer oudere kinderen, en we merken duidelijk minder betrokkenheid vanuit de school. Ook valt het op dat de kinderen hier de afgelopen 6 mnd niet preventief behandeld zijn tegen wormen. Preventief behandelen elke 6 mnd is iets waar de Sophia Foundation veel energie in stopt maar ook een verantwoordelijkheid die ze bij de school proberen te leggen. Op veel scholen gaat dat goed, hier nog niet. Het verschil is duidelijk, veel kinderen krijgen vandaag medicatie tegen een actieve worminfectie.
De oudste kinderen (13-14 jaar) zijn druk aanwezig en vragen veel aandacht. Ze willen heel graag helpen maar lopen soms wel een beetje in de weg. We zoeken een middenweg en veel krijgen een taakje die ze vaak heel serieus nemen. Maar als het toch te druk wordt worden er een paar buiten de deur gezet 😉. In totaal zien we nog bijna 130 kinderen en dan zit het erop!
We pakken in, stappen in de bus en vertrekken richting Nairobi. Morgenochtend rest ons nog opruimen, schoonmaken en de eindevaluatie en dan eindigt de missie! Wat is het snel gegaan! We kijken terug op een prachtige week!
