Dag 2 ‘My name is Amazing’

Met onze tenen in het blauwe zwembadwater en genietend van de ondergaande zon en een koud drankje kijken we terug op vandaag.

Bij het opkomen van de zon ontwaakt het team om zich klaar te maken voor een nieuwe dag checken. Na een uitgebreid ontbijt stappen we in de bus richting Kamalaibai. Onderweg krijgen we een goed inkijkje in het dagelijkse Keniaanse leven; akkers worden bewerkt, geiten worden uitgelaten, water wordt op het hoofd gedragen in grote jerrycans, mango’s worden geplukt.

Wederom worden we enthousiast onthaald met prachtig gezang, wat eindeloos doorging. Waar we gister in de buitenlucht aan het checken waren, bestond ons ‘kantoor’ vandaag uit een kerk. Gezellig, want zo had iedereen zicht op de hele carrousel.

Geluksmomenten zaten vandaag in kleine dingen, zoals de positieve namen van de kinderen: ‘Amazing’ werd afgewisseld met ‘Beautiful’, ‘Innocent’, ‘Blessings’ en ‘Faith’, met hier en daar een ‘Perfect’. Ook zien we dat kinderen die vaker zijn gecheckt door MCC aanzienlijk gezonder zijn geworden over de afgelopen jaren, wat het belang van de missie nogmaals onderstreept. Over het algemeen valt het op dat de kinderen in relatief goede gezondheid verkeren, en dat de ziekere kinderen mede dankzij alle donateurs verwezen kunnen naar het ziekenhuis voor specialistische zorg. Gelukkig wordt voor onze gezondheid ook goed gezorgd; de Cyprioten weten ons elke dag weer te verrassen met een heerlijke lunch. Dit keer met uitzicht over de heuvels.

Voldaan keren we, nadat we ruim 230 kinderen hebben gecheckt, terug naar het hotel, om ons voor  te bereiden op een nieuwe missiedag.

“Be welcome, Be welcome, Be welcome to this day. Our faces are shining with joy to this day. We wish you visitors a very happy day. We kindly request you to continue take care of our health”

Met deze woorden werden wij vanochtend door 250 swingende kinderen ontvangen in Kesengei, onze derde plek van de missie!

We richten onze stations in, elke dag gaat het een stukje gemakkelijker. Na 2 dagen zijn we al goed op elkaar ingespeeld en de carroussel verloopt soepel! Met de stethoscoop onder de avocado bomen worden alle kinderen gezien.

Vandaag maken we opnieuw mee wat een geweldig werk MCC samen met de Sophia Foundation hier doet. Zo worden er elke dag in grote pannen, op groot vuur 2 maaltijden voor de kinderen gemaakt die zij in de schaduw van de lokalen of onder de bomen op eten. Alleen bij de jaarlijkse MCC missie blijft het niet. De medewerkers houden ook door het jaar heen een vinger aan de pols voor de kinderen die meer hulp nodig hebben waarbij ook de familie betrokken wordt.

Vandaag zijn wij getuige van een kind dat een rolstoel krijgt en ook horen wij dat ambitieuze kinderen gesteund worden bij het volgen van hun opleiding.

Kinderen lopen soms uren om school te bereiken. Ook moeders met jonge kinderen zijn vandaag van ver gekomen. Opvallend is dat veel kinderen prachtige kleren hebben aangetrokken op deze dag. Met een mooie tandenborstel vertrekken ze weer richting huis.

Na een lange dag werk en gespannen gezichtjes van de kinderen tijdens de checks is er tijd voor spel en worden we hartelijk uitgezwaaid door alle kinderen met een grote lach op hun gezicht.

Op weg naar de grote stad Eldoret vanuit waar we morgen onze checks zullen doen.

Woensdag begint met onze volgende school St peters in Chipsaita waar we met groot enthousiasme worden ontvangen. Kinderen komen van alle kanten van het terrein aangerend. In een grote kring om de auto heen worden er high fives uitgedeeld en wordt er breed gelachen.

We bevinden ons dan in de buurt van Eldoret, The city of the Champions, de stad op 2000 meter, waar de basis ligt van de hardlopers van Kenia. Ook wij hadden het genoegen om zo’n champion in actie te zien toen we om de longfunctie van een kindje te meten een wedstrijdje sprint inzetten en er compleet uit werden gerend.

Na weer een intensieve dag werken in de warmte vallen de ogen al snel dicht in de bus. Bij terugkomst in het hotel worden de voorbereidingen voor de dag erna getroffen. Medicatie wordt gecontroleerd en aangevuld en gegevens van de kinderen worden ingevoerd in de pc. Zo kunnen we bijhouden welke kinderen zijn getest, wat we hebben gezien en wat er nodig is.

Zo krijgen een aantal kinderen een follow up onderzoek en ook zullen kinderen met problemen in hun gebit naar de tandarts gaan. Door dit data bestand kan ook worden bekeken hoe de ontwikkeling is verlopen van kinderen die al vaker zijn gecheckt.

Ironisch genoeg zijn we hier om kinderen beter te maken, maar is nu het halve team zelf geveld door koorts en diarree. Gelukkig is Sascha inmiddels zeer bedreven geraakt in het zelf fabriceren van ORS, nu ook wel bekend als The Magic Drink.

De volgende dag rijden wij in 3,5 uur naar de volgende bestemming. Gedurende de rit zien wij hoe de groene theeplantages van de afgelopen dagen plaats maken voor een dor en droog landschap omdat het tegen de voorspelling in al maanden niet heeft geregend.

Op donderdag brengen wij een bezoek aan Rescue Home “Welcome to the Family”. Hier worden zowel straatkinderen opgevangen als kinderen die slachtoffer zijn geworden van seksueel of huiselijk geweld. Ondanks de aangrijpende verhalen hopen we toch iets voor de kinderen te hebben betekend.

We maken ons op voor de laatste dag, wat vliegt de week..

We beginnen onze laatste dag met twee checks op bijzondere plekken. Als eerst beginnen we in de jeugdgevangenis van Nakuru, waar we 40 kinderen in de leeftijd van 10-18 zien. Ze zitten hier vast voor uiteenlopende vergrijpen, variërend van straatovervallen tot moord. Het is moeilijk voor te stellen dat kinderen op zo’n jonge leeftijd al verzeild raken in de criminaliteit. We waren blij om te zien dat de kinderen op deze plek in een veilige omgeving zitten, weg van de criminaliteit, waar ze hopelijk ook een beetje kind kunnen zijn.

Daarna rijden we door naar een groot gevangeniscomplex, waar we een vrouwengevangenis bezoeken. We komen hier voor de kinderen, die tot hun vierde jaar bij hun moeder in de gevangenis wonen. De oude barakken staan in schril contrast met de groene omgeving en het uitzicht over de stad. Rijdend over het terrein passeren we hier en daar groepen gevangenen in gestreepte overals, die ons verbaasde blikken toewerpen. We worden er allemaal een beetje stil van. Na een kennismaking met de nieuwe directrice krijgen we toestemming om het vrouwenterrein binnen te gaan. Er is een kinderkamer gevuld met babybedjes, waar wij ons installeren. De kinderen slapen hier ‘s nachts omdat het te onveilig voor ze is om in de vrouwenbarakken te slapen. Overdag zijn de kinderen bij hun moeder. We zien 25 baby’s van 2 weken tot 4 jaar oud. Ondanks de harde wereld waarin deze kinderen opgroeien, lijken de bewakers zich in te zetten voor het welzijn en de opvoeding van de kinderen. Zoals de directrice citeert: ‘ik gun deze kinderen hetzelfde leven als mijn eigen kinderen’.

Na dit bezoek zit ons werk voor deze week erop. Het was een week vol hoogte- en dieptepunten. We hopen dat we met onze tandenborstels, ijzertabletten, multivitamine, antiwormkuren en antibiotica een bijdrage hebben kunnen leveren aan de ontwikkeling van de kinderen. Een groep kinderen zal na ons vertrek nog met een bus een bezoek aan de tandarts brengen. Ook zal er een aantal kinderen voor follow-up of specialistische zorg naar het ziekenhuis gaan.

We vinden het jammer dat de week erop zit. Een week lang hebben we met een super groep samengewerkt. Er is hard gewerkt, er is gelachen, gehuild, en we hebben elkaar opgevangen als dat nodig was. Vanavond hebben we een laatste afscheidsdiner in Nairobi, en morgen gaat iedereen weer zijn eigen weg.

Asante sana Kenya na kwa heri!