Missieblog Tanzania Mikocheni 2015

17 augustus rond het middaguur was bijna iedereen aangekomen op het TPC-terrein. Hier zouden we een week verblijven. Een eenvoudig maar prima onderkomen, omringd door een prachtige golfbaan met mooie aangelegde tuin. Iedereen was opgewonden voor wat er komen zou. Enkele hadden al een safari achter de rug en vertelden er enthousiast over. Anderen zouden na de missie op vakantie gaan.

Na een heerlijke lunch met zijn allen aan het werk: pillen tellen, dozen bijvullen, voorraad controleren, etc. Daarna een drankje, bijkletsen en een diner. Alles is prima verzorgd. En toen kwam, na 24 uur onderweg geweest te zijn, Femke aan. Met een brede grijns en nog best fit; nu was het team echt compleet. Op tijd naar bed want de volgende dag zou de wekker om 6.15 uur afgaan.

18 augustus eerste checkdag in Mikocheni Ndogo. Tijdens het ontbijt kreeg iedereen te horen op welk station je die dag zou staan. Daarna de auto opladen en na drie kwartier hobbelen en kwebbelen kwamen op de plek van bestemming. We zouden werken in grote, open tenten, gewoon op het zand. Alle vertalers en andere medewerkers waren er al. Na het inrichten van het station was het even wachten op de kids. Wat bleek, het dorp was nog aan het vissen. Rond 11 uur zouden ze bij de tenten zijn. En ja als je dan al die kinderen ziet komen wordt je toch wel weer warm van binnen. Wat een uitbundige massa. Wel heel anders dan de missies in Azië. Eerste dag zat ik op het prikstation. Wel weer even wennen maar al snel liep het van zelf. En wat kunnen die kinderen toch hard huilen zeg. Geweldig! Maar de meeste kinderen hielden het toch wel droog. De eerste dag zo’n 120 kinderen gecheckt.

19, 20 en 21 augustus Mikocheni Kubwa/masaini: In deze 3 dagen hebben ongeveer 460 kinderen gezien. Eerste dag was echt wel even aanpoten, maar dat vinden we fijn. En wat een geweldig mooie plek om zo je werk te kunnen doen. Soms met een prachtig zicht op de Kilimanjaro. Of dan ineens kwam er weer een kudde koeien langs de tenten. Nee, je moet geen hekel aan stof en zand hebben. De laatste middag met z’n allen naar een Massaidorp geweest. Dat was toch wel confronterend. Hoe die mensen leven. Echt in lemen hutjes, overal zand en vee. En kinderen lachend en springend op hun blote voeten. Dat is mooi om te zien, zo uitbundig en vriendelijk. Ouders die trots hun huis lieten zien. Heel fijn om te zien was dat er in ieder geval een waterput was.

22 en 23 augustus: Kirungu en Chem Chem: De station waren nu in een school-gebouw onder gebracht. Ook wel eens fijn en minder stoffig. Het duurde vrij lang voordat de eerste kinderen kwamen. Wat was er aan de hand? De mensen van dat dorp mochten op het TPC-terrein hout gaan halen en tja, dat had gewoon even voorrang. Voor het dorp natuurlijk heel fijn, maar voor ons was het toch een dieptepunt van de missie. Gelukkig werd de laatste dag een geweldige dag. Veel kinderen, mooi weer, de Kilimanjaro, mooi afscheid, kortom een geweldige missie om op terug te kijken.

Marike