Proloog van een missieleider: 3 maart 2023

En opeens sneller dan ooit te voren ben ik weer terug in Kenia. Onze vorige missie was door Corona namelijk in juli 2022 en nu dus alweer terug voor ons medical camp van 2023.

En zoals Peter mijn chauffeur die ik al jaren ken, antwoord op een van mijn vragen…Corona bestaat hier niet meer. Wij hebben het er niet meer over. Ja als toerist word je er even in de voorbereidingen nog mee geconfronteerd. Want waar kan een Afrikaans land ook goed in zijn…juist papierwerk en stempels en dus tegenwoordig online vragenlijsten en QR-codes want ook hier staat de tijd niet stil.

Dus voor vertrek vragenlijst invullen, op de corona app de internationale QR codes weer aanvragen, vaccinatieboekjes op orde….en in het vliegtuig na de landing zie je iedereen zijn papieren verzamelen om straks zo snel mogelijk het vliegveld te kunnen verlaten. En dan net na het verlaten van de gate staan ze met zijn vieren in een rij opgesteld en moet je laten zien dat je aan alle voorwaarden voldaan hebt…..en daarna niets meer…..het is vergeten.

Op straat en in de mall geen mondkapjes meer geen regels. En natuurlijk even kritisch de krant van vandaag bekeken maar geen een keer wordt het C woord nog genoemd. Het bestaat niet meer hier.

Wat nog wel bestaat is oude denkbeelden. Want wat staat er wel op de voorpagina van The Standard? Not in Kenya, Ruto to same sex unions. Ruto de nieuwe president die deze zomer is gekozen geeft later in de krant aan dat we hier niet de straat op gaan om te eisen dat zij kunnen trouwen. We houden vast aan onze cultuur en onze tradities en dan de meest briljante zin voor het effect in het engels Let me assure our woman that I will not allow other woman to bring in competition or the other way round. If the man take all the men were will you get husband? Jill Biden was hier vorige week voor 4 dagen en heeft veel geld beloofd om honger te bestrijden. Blijkbaar was dit ongeveer op het moment that de supreme court een uitspraak deed dat de LGBTQ1 gemeenschap legaal een NGO mag vormen….en toen vonden opeens alle politici elkaar in een gemeenschappelijke angst voor het onbekende en een mening dat Biden hier iets me te maken had. Tis net de westerse wereld…

Verder is het droog in Kenia. Vorig jaar nauwelijks regen… en de verwachting op dit jaar ook weer minder dan gemiddeld gaat vallen. Dus hier ook ingezonden brieven dat de regering iets moet doen. Water putten slaan, dammen bouwen om water te behouden. Niet alleen voor drinkwater maar ook voor de boeren.. want ook hier zijn de voedselprijzen nog steeds erg hoog. Maar het ligt nu niet meer aan de Oekraïne…de hoge dollarprijzen worden nu als oorzaak genoemd. Tja iemand moet de schuld hebben tenslotte. En vandaag onderweg wordt dit dan opeens werkelijkheid als je even om je heen kijkt en ziet hoe droog het is in Nairobi met 30 graden vandaag. En Nairobi is een rijke stad…dus de gazons worden ook hier gesproeid en binnen de muren zien veel tuinen er dus gewoon groen uit maar daarbuiten…geel…dor…stof…en her en der kuddes van schapen en koeien die ook in de wijnwijken gewoon de bloemetjes opeten omdat zij toch ook moeten bestaan.

Nog maar 1 dag weer terug en alweer het gevoel dat ik in een bizar land zit. Vorige week op TV nog de aflevering Nairobi van Waes reizen gezien. Dat was ergens ook inspirerend. De snelst groeiende wereldstad met een zeer jonge bevolking die vooruit wil en innoveert ook met groene energie. De continue strijd voor het behoud van Nairobi National Park want groene weiden zijn schaars. En daar is water, groen en ruimte voor kuddes om te grazen. En jonge mensen die uit ellende zijn gekomen en hun land nu vooruit willen helpen. Wat een moed heb je dan nodig als je ook elke dag in de krant die oude garde politici ziet die vooral willen behouden wat ze hebben ook hun positie. Die als het lastig wordt dan de traditie kaart spelen en religie in het spel brengen.

Maar ik blijf altijd ergens toch hoopvol dat het ze ergens gaat lukken om in dit land wat voor elkaar te krijgen met elkaar en met behoud van den natuur en respect voor alles.

En als Jack dan vrolijk hier met een doosje medicijnen aankomt die hij even nog bij de groothandel had opgehaald, weet ik weer dat er altijd lichtpuntjes zijn. Want ook Jack komt uit de sloppenwijk, Kibera en heeft het niet makkelijk gehad. Geen opleiding, diefstal maar ergens de bocht genomen en hij helpt ons nu ook mee als wij hier zijn en anders rijdt hij zijn taxi. Alle mensen waarmee wij hier samenwerken hebben een verhaal. Vaak van ellende maar ook vaak van maar doorgaan met de kaarten die je in hand hebt gekregen. En dat geldt zeker ook voor Kenia.

‘A little hope each day can fill the rivers to overflowing’

3 maart 2023

Na een goede vlucht geland op Jomo Kenyatta International AirPort Nairobi.

Dit is de plek waar wij gelijk kennis mogen maken met de way of living in Kenia. Er wordt uitgebreid de tijd genomen om ons welkom te heten en vervolgens ons visum goed te keuren. Het leverde al met al goede gesprekken op tussen de missieleden.

Wij zullen ons bij deze even voorstellen:

Nadine (SEH arts en missieleider), Nora (huisarts), Dorien (persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg), Carina (fysiotherapeut), Patrick (huisarts), Kristo (tandarts), Jelske (huisarts in opleiding), Heleen (kinderverpleegkundige), Ellen (GZ psycholoog).

Allemaal verschillende achtergronden maar een missie, een kleine schakel voor deze kinderen. Hierdoor vormt zich snel een hechte groep waarbij tijd en ruimte is voor een lach en een traan bij de mooie maar ook confronterende situaties die wij tegen zullen komen.

4 maart 2023

Na een lange busrit in heuvelachtig landschap, met grazende zebra’s tussen de theevelden en lokale markten vinden wij onze weg naar Kisumu.

Eenmaal aangekomen maken wij de tassen in orde en wordt de medicatie gecheckt zodat wij helemaal klaar zijn voor de eerste check dag.

5 maart 2023

De eerste missiedag is begonnen!

Na het ontbijt in de bus naar het afgelegen gebied bij Kimarek.

Terwijl de bus het terrein op rijdt klinkt het geluid van een kinderkoor die ons toezingen.

Indrukwekkend, zo dankbaar en blij de kinderen en ouders zijn dat wij komen.

De Sophia Foundation voorziet hier de hele school van ontbijt en lunch, 7 dagen per week. Met behulp van medewerkers van deze stichting zetten wij de carrousel in razend tempo op en kunnen wij aan de slag.

Kinderen inschrijven, daarna meten en wegen. Vervolgens mogen ze naar het bloedprikstation waar Carina en Heleen elk kind weer proberen wat persoonlijke aandacht te geven en gerust te stellen omdat het toch indruk maakt dat wij als mzungu aanwezig zijn. De bellenblaas doet goed dienst ter afleiding.

Onder het afdak van een leslokaal staan de tafels en stoelen klaar voor de check bij Jelske, Nadine, Nora en Patrick. Veel voorkomende medische problemen zijn huidaandoeningen, kinderen met een hartruis welke zijn doorverwezen naar het ziekenhuis, malaria en een meisje wat achter is in ontwikkeling. Wat de Sophia Foundation heeft kunnen regelen met de school is dat dit meisje dagelijks naar school mag komen. Dit is precies wat het verschil kan maken!

Ellen bemande de apotheek, waar de uitgifte van de voorgeschreven medicatie door de artsen werd uitgegeven. Hier werd ook ter plekke een gebroken arm in het gips gezet, van  een jongen die al een week met een gebroken pols liep.

Het slotstation bij Kristo en Dorien liet het belang zien van goede voorlichting over tand hygiëne. Hier werden de meest heftige gevallen van tandcariës op jonge leeftijd. Hierbij moesten noodgedwongen kiezen en tanden getrokken worden.

Na vele indrukken bereiden wij ons voor op de dag van morgen.

6 maart 2023

Vandaag stond kamalaibei op het programma. Een gebied waar relatief veel regen valt en daardoor erg groen is. Heuvelachtig gebied met onverharde wegen. Onze chauffeur Djenga  zorgt ervoor dat wij goed op onze plek aankomen door te navigeren tussen de kuilen en gaten in de weg.

Vanuit de verte horen wij het gezang van de kinderen die ons al op stonden te wachten. Vandaag een bijzondere werkplek, een kerk welke was ingericht voor al onze stations.

Hoop voor de toekomst, in prachtige namen beschreven van de kinderen die wij vandaag zien; Precious, Purity, Hope, Faith, Beautiful.

Grote meiden en jongens die hun dromen over de toekomst met ons delen, beroepen komen voorbij als piloot, verpleegkundige en dokter.

We sluiten de dag af en gaan met een voldaan gevoel weer richting onze slaapplek. Wat hebben we weer veel kunnen doen, op naar morgen!

7 maart 2023

Door de prachtige heuvellandschappen, thee velden en rotsformaties kronkelen wij opnieuw over de oranje wegen naar school, Kesengei. We worden uitgebreid toegezongen en er wordt gedanst bij aankomst!

Een dag vol met nieuwe indrukken! In korte tijd zijn er vandaag 170 kinderen gecheckt. Het blijft indrukwekkend hoe je van grote betekenis kunt zijn in een kinderleven door deze checks uit te voeren. We hopen ze zo een extra zetje te kunnen geven in de cruciale periode van hun leven.

Zo zien we vandaag een jongen die een aantal jaar geleden nog niet in staat was om te lopen, nu lopend zich een weg vinden tussen de andere kinderen door middel van de ondersteuning. Daar word je op momenten wel even stil van.

Carina en Heleen zorgen bij het bloed prikken voor de nodige afleiding met de bellenblaas.

Het was een drukte van belang vandaag bij de apotheek. De artsen Patrick, Nora, Jelske en Nadine hebben er veel kinderen uit kunnen halen waar wat extra hulp nodig was, van hartecho’s, benauwde kinderen en baby’s, infecties en wonden, veel zalven waren er nodig. Dorien deed de uitgifte met hulp van David onze vertaler. Tijdens de top drukte kwam er een windvlaag en alle papieren verspreidde zich over de zaal dus deed Dorien de ramen dicht maar die bleken geen ruiten te hebben. En zo improviseer je er wat af op een dag. Zo ook een inhaler voor benauwdheid maken van een waterflesje en tijdens het uitdelen van de anti wormpil en de vitamine pillen altijd checken of ze het doorgeslikt hebben omdat je wel zeker wilt weten dat ze hem innemen.

De tandarts kon veel gaatjes vullen en enkele kiezen moesten getrokken worden vanwege infectie. Uiteraard met verdoving, de rustige benadering van Kristo heeft als resultaat dat het rustig verloopt en de kinderen goed geholpen konden worden. Met Ellen als tandarts assistent kregen de kindjes een knuffel en kwam de grote glimlach al snel weer terug op de gezichten.

Door alle ramen kijken de kinderen nieuwsgierig wat wij komen doen! Ondertussen druppelen ze de klaslokalen in om hun borden te verstoppen in de ventilatiegaten. Met een kijkje in de keuken zien we de grote pannen op het vuur. We zien wat een geweldig werk de Sophia Foundation hier doet, de kinderen krijgen hier elke dag 2 maaltijden. Ze komen soms van ver gelopen en hebben prachtige kleding aangetrokken voor de dag van vandaag.

Om 15 uur was was het weer tijd om te vertrekken naar een nieuwe bestemming. Eldoret, ‘The City of Champions’.

8 maart 2023

Vanmorgen waren wij te gast bij de St Peters school in Chipsaita.
Een grote school, waar wij 217 kinderen hebben kunnen nakijken.
Voor sommige missieleden een weerzien van kinderen en gezinnen die al wat jaren gevolgd worden.

De school staat in een omgeving waar weinig water beschikbaar is en kinderen onder zware omstandigheden soms uren moeten lopen om elke dag naar school te kunnen gaan.

Ondanks dat kinderen niet veel hebben, valt de creativiteit wel op. Met een voetbal gemaakt van touw en oud papier vermaken de kinderen zich lange tijd.

De vele donaties hebben het mogelijk gemaakt om de kinderen na het laatste station van de carrousel een banaan mee te geven. Dit zorgt voor blije gezichten, het biedt variatie naast de maaltijden die de kinderen op school krijgen.

Zwaaiend naar de kinderen die trots zijn op hun gekregen tandenborstel, rijden wij het terrein af.

9 maart 2023

Vandaag staat in het teken van twee bijzondere plekken, een gevangenis en een weeshuis. De gevangenis van Nakuru waar rond de 50 kinderen vast zitten voor verschillende vergrijpen. Het is niet voor te stellen met welke omstandigheden deze kinderen op jonge leeftijd te maken krijgen. Ze zitten vast en tegelijkertijd beschermd van de gevaarlijke buitenwereld. Soms ook angstig om weer terug te moeten naar deze moeilijke wereld. Laten we hopen dat deze kinderen eens de kans weer zullen krijgen kind te kunnen zijn.

We rijden door naar het weeshuis Holy Family Childrens Home, het weeshuis waar Indiase nonnen meer dan 120 kinderen een plekje geven, een warm en veilige plek om zich te ontwikkelen. Kamers vol met boxen en baby bedjes. Het besef dat al deze kinderen zonder ouders opgroeien maakt veel indruk op alle teamleden. Met baby’s op onze armen lopen wij de carroussel door, de jongste is dan 2 weken oud. Wat moeten deze ouders zich radeloos hebben gevoeld om hun kindje achter te laten.

Ondanks de moeilijke omstandigheden waarin deze kinderen zijn geboren, zijn ze vrolijk en lopen met een grote glimlach op hun gezicht over het terrein, genieten van de knuffel die zij krijgen en van de aandacht die er wordt gegeven. Deze nonnen moeten met weinig middelen deze kinderen grootbrengen maar geven alle liefde die zij hebben en weten van elke kind wat ze nodig hebben, indrukwekkend!

Een groot deel van alle kleding die is ingezameld laten wij achter in de hoop dat ze hier weer een tijdje mee verder kunnen.
We nemen afscheid en laten alle indrukken van de dag binnenkomen.

10 maart 2023

De laatste checkdag is aangebroken, wat is de week voorbij gevlogen. Een week van uitersten, erg zieke kinderen maar ook kinderen die profiteren van het voedselprogramma en de medical checks waarbij ze zijn aangesterkt ten opzichte van eerdere missies.

We zien 160 kinderen op de New Life school. Een school waar we relatief nieuw zijn en waarbij het uitdagend is een goede plek te vinden om te zitten als blijkt dat er een kerkdienst is op de plek waar wij al staan opgesteld. Zo snel als we ons carroussel op zetten, verplaatsen we het naar de binnenplaats waar de ouders ons helpen te vertalen en hiermee ook weer iets van werk ervaring hebben.

Alle ervaringen van de week komen langs. We hebben deze week meer dan 1000 kinderen kunnen zien die in verschillende omstandigheden opgroeien. Naast de medicatie en psycho- educatie die we gedurende de week hebben kunnen geven, zijn er een aantal kinderen die extra controles zullen krijgen in het ziekenhuis.

Wij kijken terug op een geweldige week met een geweldig team! Hard gewerkt en daarnaast ontzettend gezellig met elkaar gehad.

Asante Sana Kenya!